داستان درباره کوهنوردی است که قصد صعود به قله کوه بلندی را داشت. او پس از مدتها آماده سازی، بالاخره ماجراجویی خود را آغاز کرد، ولی از آنجا که افتخار این کار را فقط برای خودش می خواست، تصمیم گرفت تنها از کوه بالا برود.
او سفرش را زمانی آغاز کرد که هوا رفته رفته تاریک می شد ولی مرد کوهنورد به جای آنکه چادر بزند و شب را زیر چادر به صبح برساند، به صعودش ادامه داد تا اینکه هوا کاملا تاریک شد. سیاهی شب همه جا را پوشانده بود و مرد نمی توانست چیزی ببیند حتی ماه و ستاره ها پشت انبوهی از ابر پنهان شده بودند. مرد کوهنورد همچنان به بالا رفتن از کوه و صعود به قله فکر می کرد که ناگهان پایش لیز خورد و با سرعت هرچه تمام تر سقوط می کرد! سقوط همچنان ادامه داشت و او در آن لحظات سرشار از هراس، تمامی خاطرات خوب و بد زندگانیش را به یاد می آورد. لحظه به لحظه خود را به مرگ نزدیکتر می دید که نا گهان احساس کرد طنابی به دور کمرش حلقه خورده و میان زمین و هوا مانده است. حلقه شدن طناب به دور کمرش مانع از سقوط کامل او شده بود. در آن لحظات سنگین سکوت، چاره ای نداشت جز اینکه فریاد بزند: خدایا کمکم کن!
در این لحظه صدایی از آسمان پاسخ داد: از من چه می خواهی بنده ی من؟
- خدایا نجاتم بده!
- واقعا فکر می کنی می توانم نجاتت دهم؟ آیا به من اعتماد داری؟!
-البته، تو تنها کسی هستی که می توانی مرا نجات دهی.
- پس آن طناب دور کمرت را ببُر!
برای یک لحظه سکوت عمیقی همه جا را فرا گرفت؛ اما مرد تصمیم گرفت با تمام توان به طناب بچسبد و آن را رها نکند. روز بعد، گروه نجات جسد منجمد شده ی کوهنوردی را پیدا کردند که طنابی به دور کمرش حلقه شده بود در حالیکه تنها یک متر با زمین فاصله داشت!!!
و شما؟ شما تا چه حد به طناب زندگی خود چسبیده اید؟ آبا تا بحال شده که طناب را رها کرده باشید؟
هیچگاه به پیامهایی که از جانب خدا برایتان فرستاده می شود شک نکنید. هیچگاه نگویید که خداوند فراموشتان کرده و از شما مراقبت نمی کند. به یاد داشته باشید که خدا همواره مراقب شماست.
........پس به او اعتماد کن........
"
نظرات شما عزیزان:
EnglishOnline2.LoxBlog.com
EnglishAmozesh.LoxBlog.com
آمار
وب سایت:
