فرق مؤمن و غیر مؤمن در این نیست که این خطا می کند و آن خطا نمی کند، فرق آنها در این است که مومن خطای خود را تکرار نمی کند، بیش از یک بار خطا نمی کند، اما غیر مومن چندین بار صدمۀ کاری را می خورد و باز آنقدر بصیرت ندارد که بار دیگر تکرار نکند.

هنگام دیدن کدام جمله، بیشتر مراقب رفتارتان هستید؟!

*این مکان مجهز به دوربین مدار بسته می باشد.

یا

*عالم محضر خداست.

؟؟؟

چه حالی می شدی اگر می دانستی...؟

جنگ تمام شده بود و بسیاری از شهدا جا مانده بودند. دلمان پیش آنها بود. باید می رفتیم و بر می گرداندیمشان؛ اما منطقه حساس بود و قرارگاه موافقت نمی کرد. بالاخره یک فرصت ده روزه گرفتیم. گذشته از دوری راه، دوروبرمان پر از میدان های گسترده ی مین بود. چند روزی کارمان جستجو، سوختن زیر آفتاب و دست خالی برگشتن بود. فرصت ما، روز نیمه شعبان به پایان می رسید. بعضی بچه ها پیشنهاد کردند کار را تعطیل کنیم و روز عید به خودمان برسیم. اما شهید غلامی گفت: «نه تازه امروز روز کار است و باید عیدی خود را امروز از آقا بگیریم.» همه به این امید حرکت کردیم اما هرچه بیشتر جستجو می کردیم نا امید تر می شدیم. آفتاب داشت غروب می کرد که صدای ناله و توسل شهید غلامی بلند شد: «آقاجون دیگه خجالت می کشیم تو روی مادرای شهیدا نگاه کنیم...»باید وداع می کردیم و برمی گشتیم. بغض توی گلوی بچه ها ترکید و به گریه افتادند. چند لحظه بعد فریاد شهید غلامی که رفته بود شاخه شقایقی را برای معراج شهدا از ریشه بیرون بیاورد میخکوبمان کرد. به سویش دویدیم...شقایق درست روی جمجمه شهیدی سبز شده بود!.

چه حالی می شدی در این غروب نیمه شعبان، اگر می دانستی نام این شهید، «مهدی منتظرالقائم» است!

خاطراتی از محمد احمدیان      

  کتاب تفحص

ایست!!!

ایستگاه تفکر

ترک کارهای بد صدقه است. (پیامبر اکرم ص)

خوشبخت کسی است که فرصت اندیشیدن به بدبختی را نداشته باشد. (امام علی ع)

اگر می خواهید چیزی به کسی یاد دهید با رفتارتان و نه با سخنانتان به او یاد دهید.

اگر در اولین قدم، موفقیت نصیب ما می شد، دیگر سعی و تلاش معنی و مفهومی نداشت.

می خوام یه چیزی بگم:

اول سلام به همه خصوصاً دوستای خوبم که عضو مرکز وبلاگ نویسی دینی خراسان جنوبی هستند و به عنوان یک وبلاگ نویس در این مجموعه فعالیت می کنن و همه فعالین در این عرصه.

حالا ثانیاً یا  دوماً: یه دو هفته ای بود جاتون خالی رفته بودم مشهد پابوس امام خوبی ها، که این روزا هم دنیا رو منور به حضور پربرکتشون کردند.تولدشون مبارکـــــــــــــــ.

امروز که برگشتم، یه سر اومدم اینترنت و سراغ وبلاگ و مرکز وبلاگ نویسی! می دونستم این روزا نتایج انتخاب وبلاگهای برتر میاد. اما خب اصلا انتظار اینو نداشتم که اسم منم توی لیست برتر ها باشه! خب چون بعضی از شرایطشو نداشتم، مثلا 4 مطلب برای این ماه نذاشته بودم، مطالب این ماهم 3 تا بود. خلاصه اومدم و برتر ها رو دیدم، نحوه ارزیابی و علت برتر شدنشونم خوندم، نظرات و انتقادهای دیگران رو هم خوندم و خلاصه بعد از همه اینا یه حرفی داشتم با همه:

دوستای خوبم، من پارسال وبلاگمو ساختم و هیچ هدف خاص و مفیدی هم نداشتم، صرفا برای آشنایی با این فضا اومدم. اما خدارو شکر با حضور مرکز وبلاگ نویسی دینی در خراسان جنوبی، احساس کردم یه فرصت خوب خدا جلوی رومون قرار داده که خیلی راحت بتونیم یه کار بزرگ دینی و مذهبی بکنیم و این وسط اگه اگه خدا قابل بدونه و از ما قبول کنه، یه ثوابی هم ببریم.

دوستای بزرگوار و فهیم، وقتی یه کاری واسه خدا می کنیم، اگه واقعا واسه خدا باشه پس اینکه از شخصی یا گروهی انتظار تقدیر و تشکر داشته باشیم، خیــــــــــلی بی انصافیه!

پس حتی اگه اگه ، به فرض مثال، اشتباهاً وبلاگ خوبتون قبول نشده، نباید از این و اون شاکی بشین و خدای ناکرده حرفی بزنیم که در شان یک بچه مسلمون نباشه یا قضاوتی بکنیم که به ناحق باشه.

بعدم، این چه رسمیه که بعضیا دارن؟!

همین؛ به جای اینکه یه موسسه نوپا یا کار خوبِ تازه شکل گرفته رو حمایت کنیم، شروووووع می کنیم به انتقاد و انتقاد وانتقاد!!! اونم نه از نوع سازنده، بلکه مخرب و نا امید کننده!!!!

موسسه وبلاگ نویسی دینی یه موسسه تازه و نوپاست اما داره کاری می کنه بزرگ؛ پس چه خوبه حتی اگه یه جایی ضعفی ازش دیدیم به فکر این باشیم تا ضعفش برطرف بشه و قدرتمند تر از پیش به پیش بره نه اینکه بخوایم همون اول داغونش کنیمو از صحنه بیرون کنیمش. گرچه میدونیم کارهای بزرگ و خدایی، حامی بزرگی هم داره، که هیچکسی نمی تونه جلوش واسته....

پس اینو از طرف همه میگم: دوستای عزیز و زحمت کشمون در "مرکز وبلاگ نویسی دینی خراسان جنوبی" خدا قوّتــــــــــــــــــــــــــــــــــ.